Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

blogoζωή

.
Πριν από δεκαεφτά χρόνια, έπιασα δουλειά σ’ ένα βιβλιοπωλείο, στο κέντρο της πόλης. Εκεί, είχα την τύχη να συναναστρέφομαι με πολλούς και διάφορους ανθρώπους κάθε μέρα. Με τον καιρό γνωρίστηκα καλύτερα με κάποιους απ’ αυτούς, με τους οποίους συζητούσα για λογοτεχνία, φιλοσοφία, σχολιάζαμε της νέες κυκλοφορίες, τα σαχλά best sellers, και γενικά, ανταλλάσαμε απόψεις.
Οκτώ χρόνια αργότερα, άλλαξα δουλειά και βρέθηκα ξαφνικά να ζω, σε μια περιοχή μακριά από το κέντρο, που δεν γνώριζα κανέναν.
Δεν έχω παράπονο, η ζωή εδώ είναι πιο ανθρώπινη. Λιγότερο μπετόν, περισσότερο πράσινο, μέχρι και τον ήλιο μπορείς να δεις απ’ το παράθυρο σου! Το μόνο που μου κόστισε, είναι που έχασα την επαφή μ’ αυτούς τους ανθρώπους. Σταμάτησα να βρίσκω νέους συγγραφείς, να μιλάω για αυτά που μ’ ενδιαφέρουν και αρκέστηκα σε μια ζωή προσαρμοσμένη σ’ αυτά που είχε να μου προσφέρει.
Όχι, μην φανταστείτε πως ήμουν δυστυχισμένος όλα αυτά τα χρόνια. Είχα και έχω δίπλα μου, ανθρώπους που μ’ αγαπάνε και τους αγαπώ, ανακάλυψα τον Pamuk και τον Pessoa, ταξίδεψα αρκετά, απλά δεν μπόρεσα, ν’ ασχοληθώ όσο θα ήθελα με τα ενδιαφέροντα μου.
Τέλος πάντων. Πριν δυο-τρία χρόνια, ανακάλυψα τα blogs.
Έφτιαξα λοιπόν κι εγώ ένα και άρχισα να γράφω διάφορες σκέψεις, της οποίες όμως, μετά από καιρό ανακάλυψα πως λογόκρινα. Πρόσεχα τι γράφω, πως το γράφω, μην υπονοήσω κάτι και άλλα τέτοια… Έτσι μια μέρα, αποφάσισα να το παρατήσω, να βρει την τύχη του στο αχανές διαδίκτυο και έφτιαξα αυτό το ανώνυμο blog.

Να ‘με λοιπόν εδώ, ως κανένας, ως καθένας, ως ότι γουστάρω, να μοιράζομαι μαζί σας, της απόψεις μου και της απόψεις σας, να μοιράζομαι αυτή τη χωρίς λογοκρισία blogoζωή που επέλεξα να ζω.

Και για να είμαι ειλικρινής.
Deadend mind
Happypepper
Kleine wolke
Loth
Loula
Mihali
Ntetzevou
Και προκαταβολικά για όσους θα γνωρίσω στο μέλλον:

Σας ευχαριστώ που υπάρχετε.

Υ.Γ. I’m not angel of sorrow. χαχαχα!!!

9 σχόλια:

ntetzevou είπε...

Μ'αρεσουν τα δασυτριχα στηθη.

Γιωργος ;)

kanenas είπε...

Πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι ένας angel of sorrow?
Φυσικά με δασύτριχο στήθος!!!

Ανώνυμος είπε...

πώς προέκυψαν τα δασύτριχα στήθη; αλλά μεταξύ μας κι εμένα μ' αρέσουν ;)

σοβαρά πάντως, δεν υπάρχει τίποτα πιο απελευθερωτικο απο το να γράφεις ανώνυμα. εγώ είμαι τώρα στη φάση της αυτολογοκρισίας που ήσουν εσύ κάποτε. αλλα το αγαπαω το μπλογκ μου, μού άλλαξε και μου αλλάζει τη ζωή, δεν μπορω να κάνω οτι εκανες εσύ.. ακόμα, ίσως.

να είσαι καλά :)

Loth είπε...

Και εμείς χαρήκαμε που σε βρήκαμε ντε!
ΥΓ.και μη νομίζεις πως θα σε αφήσουμε να χαθείς...ουτε ΚΑΝ να το σκεφτείς χαχαχχαχαχαχα!!!!
ΥΓ2.ορίστε παράτησα και τα κεφαλαία μου για σενα σήμερα ;p
MAAAAAAATΣ

kanenas είπε...

Deadend mind

Δηλαδή θέλεις να μου πεις πώς η ανωνυμία, στην ουσία δεν είναι ανωνυμία;
Πως κουβαλάς της ίδιες ανάγκες, απλά με άλλο όνομα;
Εδώ που τα λέμε, δεν έχεις κι άδικο…
Είσαι όμως σ’ έναν κόσμο που επέλεξες εσύ κι αυτό από μόνο του είναι σπουδαίο.

Τα δασύτριχα στήθη έχουν να κάνουν με το υστερόγραφο, το οποίο όμως άλλαξα αμέσως μόλις διάβασα για τον angel of sorrow. Μου άρεσε τόσο πολύ που ακόμη το θυμάμαι και γελάω.

LOTH

ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΧΑΡΗΚΑΤΕ !!!
ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΠΛΑΚΑ.
ΟΡΙΣΤΕ ΚΙ ΕΓΩ ΠΑΡΑΤΗΣΑ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΜΟΥ!!!

Ανώνυμος είπε...

για την ακριβεια, η ανωνυμια ειναι μονο μερική. δεν ειναι απελευθερωτικα πληρης. αλλα ναι, εγινε και αυτο μια επιλογή.

υγ. δεν ηταν η τριτη σκεψη απο μονη της, ηταν το συνολο που εδενε έτσι ωραια, με την τριτη σκεψη ως κλου, ήταν ολα τα λεφτά ;)

kanenas είπε...

Κατάλαβα ακριβός τη εννοείς
με της 7 λογοκριμένες λέξεις
και συμφωνώ απόλυτα.

Καλή σου μέρα.

Kleine wolke είπε...

Χαμόγελο.
:)

kanenas είπε...

Χαμόγελο λοιπόν…