Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

Ελένη




Ελάχιστα πράγματα μου προκαλούν τόση θλίψη, όσο τα πεταμένα παπούτσια στο δρόμο και το να μην έχει κάποιος τα χρήματα ν’ αγοράσει ένα βιβλίο.

Όταν δούλευα στο βιβλιοπωλείο, είχαμε πάντα κάποια βιβλία που υποτίθεται πως ήταν προσφορές.
Στην πραγματικότητα ήταν κάτι άθλιες εκδόσεις, κλασικής λογοτεχνίας, που έκαναν μόνο για προσανάμματα, αλλά ήταν πολύ πιο φτηνά από τις νέες κυκλοφορίες, κι έτσι μπορούσε ο οποιοσδήποτε ν’ αγοράσει ένα βιβλίο με ελάχιστα χρήματα.

Μια μέρα πέρασε ένας παππούς και με ρώτησε αν έχω Καζαντζάκη. «Φυσικά», του απάντησα, αλλά αυτός εννοούσε αν είχα κάτι στις προσφορές. Μου είπε πώς ήταν πολύ μικρή η σύνταξη του για να αγοράζει βιβλία, αλλά ήθελε πολύ να διαβάσει Καζαντζάκη.
«Δυστυχώς…» του είπα χαμογελώντας, «έχει τα δικαιώματα η γυναίκα του η Ελένη και είναι ακόμη ακριβά. Όταν θα πεθάνει, κάτι μπορεί να γίνει!»

Από τότε, κάθε φορά που περνούσε ο παππούς, με ρωτούσε με συνωμοτικό ύφος:
«Τι έγινε, πέθανε η Ελένη;»
Κι εγώ πάντα του απαντούσα με χιούμορ. «Μπα… θα μας θάψει όλους αυτή!» ή «δεν ξέρω, δεν πήρα εφημερίδα σήμερα!»

Με τον καιρό, αυτός ο διάλογος έχασε την ουσία του. Η Ελένη έγινε η πρόφαση για επικοινωνία, κάτι σαν κωδικοποιημένη καλημέρα μεταξύ μυημένων, ένας λόγος για να χαμογελάσεις… Ώσπου μια μέρα, συνειδητοποίησα ξαφνικά πως ο παππούς είχε σταματήσει να περνάει.

Το ότι δεν του χάρισα ένα βιβλίο του Καζαντζάκη, είναι ένα από τα λίγα πράγματα που έχω μετανιώσει στη ζωή μου, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ τότε, πως θα χάνονταν τόσο απότομα.

Χθες το απόγευμα πέρασα από ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο του κέντρου και κοίταζα μια βιογραφία του Foucault που είχε τριάντα τρία ευρώ.
Καθώς το ξεφύλλιζα, ήρθε ένας υπάλληλος που φορούσε ένα καλοσιδερωμένο πουκάμισο και χωρίς την παραμικρή διάθεση για χιούμορ, με ρώτησε αν χρειάζομαι βοήθεια.
«Ευχαριστώ πολύ», είπα με όλη μου την ευγένεια, «μια ματιά ρίχνω μόνο». Αν και το πρώτο πράγμα που μου πέρασε από το μυαλό, ήταν η ερώτηση του παππού. «Τι έγινε πέθανε η Ελένη;»

Έκλεισα το βιβλίο, το άφησα στην θέση του και έφυγα γρήγορα, γιατί είχα δουλειά και είχα ήδη αργήσει.

37 σχόλια:

annanas είπε...

Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι το ρεφρέν του "για την Ελένη" του Χατζιδάκι :

"Με ρωτούν για την Ελένη - αχ Ελένη
που΄ναι εικόνα δακρυσμένη - αχ Ελένη
μα εγώ δεν απαντώ
την καρδιά μου τη σφραγίζω
και την πίκρα μου κεντώ"

Το κείμενό σου, μου θύμισε 2 άτομα που αγαπώ, που διψούν για γνώση και διάβασμα, αλλά δεν έχουν τα χρήματα να αγοράσουν βιβλία. Με έθλιβε ν' ακούω ότι από παιδιά ήθελαν να διαβάσουν, αλλά δεν μπορούσαν. Κάτι που για μένα ήταν αυτονόητο...

Επίσης, έχει πλάκα να πηγαίνεις σε μέρη όπου δουλεύουν άτομα, σ' ένα πόστο που το ξέρεις καλά. Όταν το έκανα, παρατηρούσα αντιδράσεις και ψυχολογούσα, μιας και ήμουν σε θέση ισχύος, αφού ήξερα τι σκέφτονταν και τι θα μου πουν, πριν καν αυτοί το σκεφτούν, κάτι που αγνοούσαν. Πολύ το διασκέδαζα! Στη θέση σου δε, πολύ πιθανό, να τον ρωτούσα για την Ελένη ;)

kanenas είπε...

Μα ήταν πολύ ατσαλάκωτος...
και μάσησα!!! :)

annanas είπε...

Stirella;;

kanenas είπε...

Χαχα!!! Λες;

βιολιστης στη στεγη είπε...

Τελικά, αλήθεια!
Πέθανε η Ελένη; :))
(Ωραίο θέμα.
Ωραίο κείμενο.)

Ανώνυμος είπε...

πάρα πολύ μου άρεσε.. πολύ πολύ.

(άσχετο, το ένα φιλί τα μεσάνυχτα το έχεις δει; η πρωταγωνίστρια τραβάει φωτογραφίες από παπούτσια μονά που ειναι παρατημένα στο δρόμο..)

:*

kanenas είπε...

Βιολιστή:
Κυριολεκτικά, δεν έχω ιδέα.
Μεταφορικά, θα μας θάψει όλους αυτή!!!
Thanks ρε!

kanenas είπε...

Deadend:
Σ’ ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ!
Δεν το έχω δει, αλλά με τέτοιο θέμα νομίζω πως θα βάλω τα κλάματα!

:)

Procrustes είπε...

γυναίκες...φραγκορουφήχτρες...:)

Γεια σου ρε φίλε. Τι κάνει η φαμελιά? όλα καλά?

tuco είπε...

υγ. κάποιος σαμποτάρισε την κεφάλα μου στο προηγούμενο σχόλιο μου και αυτά εγώ δεν τα σηκώνω...

kanenas είπε...

Γεια σου ρε tuco μεγάλε!!!
Όλα καλά.
Υ.Γ. Δεν νομίζω να τόλμησε κανείς να σαμποτάρει τέτοια αγριομουτσουνάρα!!!
:)

mamma είπε...

Συγκινητικό.

Μου αρέσει που δεν τον ξέχασες :)

kanenas είπε...

Δεν ξεχνιέται με τίποτα ο παππούς!!!
:)

michael bouris είπε...

Με τσάκισες φιλαράκι! Καλό μας χειμώνα!

kanenas είπε...

Με η χωρίς Ελένη, καλό χειμώνα φίλε!
:)

Kwlogria είπε...

Υπέροχο!! Να είσαι καλά! Αγαπώ πολύ τα βιβλία, σε νιώθω με τον παππού. Ό,τι είναι να κάνουμε, πρέπει να το κάνουμε την ώρα που θέλουμε, όχι αργότερα. Και γω πρόσφατα το πήρα το μάθημα. Να είσαι καλά, υπέροχο κείμενο:)

kanenas είπε...

Να την πω την αλήθεια μου, μόλις είδα στα σχόλια “kologria “ αγχώθηκα!
Σκεφτικά: Τώρα θ’ ακούσεις το μπινελίκι της ζωής σου μεγάλε!
Τελικά είσαι πολύ γλυκιά εκτός blog!
Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, να είσαι καλά. :)

Thalassenia είπε...

Το διάβασμα είναι ταλέντο και χαρά σ' όποιον το έχει.
Όχιιιι, διάβασα ένα λογοτεχνικό το καλοκαίρι.

kanenas είπε...

Όπως το βλέπει ο καθένας μωρέ.
Για μένα, είναι απλά ανάγκη.

Καλή σου μέρα thalassenia!

επί λέξει είπε...

Mικρή ιστορία καθημερινού μεγαλείου. Από αυτές που κάνουν πιο ανθρώπινο τον πόνο και σημαδεύουν όλα τα συμβαλλόμενα μέρη.
Κινητοποίησες το μέσα μου.

Καλή σου μέρα!

kanenas είπε...

Καθημερινής τρέλας θέλεις να πεις!
Μια φορά είχε περάσει μια γιαγιά με το εγγονάκι της, που δεν μπορούσε να απαντήσει στην ερώτηση του και ήρθε σ’ εμένα που με θεωρούσε μορφωμένο, να ρωτήσει πιο είναι το επίθετο του μεγάλου Αλεξάνδρου!!!

Καλημέρα!

annanas είπε...

και τελικά ποιο ήταν; :Ρ

milch-käfer είπε...

To Milch το βράδυ παίζει πορδόσφαιρο στα Σκόπια
ανοίγει σαν βρύση ο ποπός και τρέχουν τα "σιρόπια"!

kanenas είπε...

Annanas:
Παπαδόπουλος!!!
:P

kanenas είπε...

Milch:
?
:)

annanas είπε...

λογικό...

kanenas είπε...

Απόλυτα!

annanas είπε...

Σας χάσαμε! Όλα καλά;

kanenas είπε...

Μην ανησυχείς, θα ζήσω!!!!!!!
:P

annanas είπε...

η κόρη μεγαλώνει κι ομορφαίνει κι άλλο; :)

Loth είπε...

ΕΓΩ ΘΕΩΡΩ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΑΦΟΡΜΕΣ ΓΙΑ ΛΙΓΗ ΠΑΡΕΑ, ΜΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΚΕΦΙΑ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ!
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ. ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕ ΚΑΤΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΦΗΣΑ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΓΙΑΤΙ ...ΕΙΧΑ ΔΟΥΛΕΙΕΣ..
ΤΕΣΠΑ!
ΘΑ ΠΩ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ...;P
ΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΤΣ

Kleine wolke είπε...

γαμώτο.

kanenas είπε...

Να ‘στε καλά ρε κορίτσια!
:***

katsadonisx είπε...

Κρίμα που ο παππόυς έφυγε με το ένα του παππούτσι..Όμως σου το άφησε για να θυμάσαι, πως εκέινος περπάτησε τη θέληση του για τη γνώση του.. : )

kanenas είπε...

Να είσαι κι εσύ καλά!
:*

Nicotine είπε...

Πολύ καλό.
Η Ελένη ποτέ δεν πεθαίνει, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει, και ξανά προς το χρήμα τραβά, τραβά, τραβά.

io- me- εγώ είπε...

Τρυφερό και τραγικό συνάμα...Γιατί δεν υπάρχουν δανειστικές βιβλιοθήκες στις "γειτονιές"; [Αλλά ποιές γειτονιές;...χάθηκαν κι αυτές!]