Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

Arcobaleno

Όταν ξανάρθεις, τίποτα δεν θα είναι όπως παλιά, θ’ ανοίξω το καλύτερο κρασί που έχω, θα σου βάλω ν’ ακούσεις την αγαπημένη μου sonnambula του Bellini και θα σ’ αγαπήσω περισσότερο απ’ όσο μπορώ να ξεστομίσω.

Όταν ξανάρθεις η ύπαρξη σου δεν θα μου ανήκει πια, θα σου χαρίσω τ’ αποσπάσματα χαράς που κράτησα για ‘σένα κι όταν το ουράνιο τόξο θα εμφανίζεται πέρα στα βουνά, θα μας θυμίζει όλα αυτά που δεν έγιναν ποτέ.

Όταν ξανάρθεις θα είναι καλοκαίρι, θα μαζεύουμε κοχύλια στην παραλία προσποιούμενοι τους αδιάφορους κι ο νοτιάς θα μας καίει τα πρόσωπα ώσπου τα χρώματα να ξεθωριάσουν στο πέρασμα του χρόνου.

Όταν ξανάρθεις θα είμαι εδώ, για να σου πω, πως ο ουρανός δεν έχει τίποτα να σου προσφέρει, βρες τη δύναμη πριν φτάσει το φθινόπωρο και δες πως δεν είσαι ξεχωριστή. Όταν ξανάρθεις σε παρακαλώ, φέρε μαζί σου και τα όνειρα μου…

16 σχόλια:

Aura είπε...

"βρες τη δύναμη πριν φτάσει το φθινόπωρο και δες πως δεν είσαι ξεχωριστή."

Αυτό το κρατάω για την σταθερή προσγείωση.

Eσύ, αν κρίνω από το νικ σου, το ξέρεις καλά:)


Η παραδοχή αυτού, όμως, για μένα, πρέπει να συνυπάρχει και με τη γνώση του αντιθέτου. Το πόσο ξεχωριστός/η είσαι. Τότε μόνο, μπορείς να "απογειωθείς"

Loth είπε...

"Όταν το φως της Κυριακής διασχίζει τις σταγόνες νερό που παρέμειναν σε αναστολή μετά από νεροποντή"
..........
ΕΨΑΞΑ ΝΑ ΒΡΩ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΣΟΥ.
ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΝΕΡΟΠΟΝΤΗ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ.
;P (ΠΟΝΗΡΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΜΑΤΙΟΥ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ ΕΞΩ..ΓΙΑ ΝΑ ΤΗ ΒΓΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΡΩΜΕΝΗ ΤΟΥ ΚΗΠΟΥΡΟΥ!)
ΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΤΣ

kanenas είπε...

Σε βρίσκω πολύ μεθοδική στο συλλογισμό σου όμως τα συμπεράσματα είναι δικά σου και αν δεν απείχα απ’ αυτά θα ήμουν μεγάλο ψώνιο!
;P χαχαχα ανυπομονούσα να το χρησιμοποιήσω!!!
Καλή ΣΟΥ μέρα ρε Αύρα!

kanenas είπε...

Δεν είναι πανέμορφη λέξη;
Ναι ρε loth θα περάσει η πουτάνα η νεροποντή…
Θα βγει και το ουράνιο τόξο.
:* καλημέρα.

Υ.Γ. θα το στύλο τώρα αμέσως στην ερωμένη του κηπουρού χαχαχα!!!

Kleine wolke είπε...

Εντάξει.
:)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ετσι ακριβώς είναι φίλε μου...
Τίποτα δεν είναι όπως παλιά.
Καμία ύπαρξη δεν μας ανήκει.
Τα καλοκαίρια αδιαφορούν για τους χειμώνες μέσα μας.
Και τέλος, τα όνειρά μας ανήκουν μόνο στούς ξεχωριστούς.
Πρέπει άραγε να ξανάρθει;
Εσύ μόνο ξέρεις!
Καλή σου μέρα!

kanenas είπε...

Μελετώντας το αλληγορικό και δυσερμήνευτο εντάξει σου, κατέληξα σε σημαντικά συμπεράσματα που ομολογώ πως με βρίσκουν κάπως αντίθετο σχετικά με την ερμηνεία της ιδικής θεωρίας της σχετικότητας αλλά δεν πειράζει, πάλι φίλοι θα ‘μαστε… :*

Υ.Γ. Μελίπαστο πήραμε;

kanenas είπε...

Γεια σου ρε βιολιστή.
Πρέπει δεν πρέπει, θα ξανάρθει και τότε είναι το μεγάλο στοίχημα.

Kleine wolke είπε...

Χαχαχα!
ξέρεις γιατί σε βρίσκουν αντίθετο ε;
γιατί κατέληξες σε σημαντικά συμπεράσματα με λέξη κλειδί το "σημαντικά".
Ή αλλιώς...τι σχόλιο ν'αφηνα σε τέτοιο ποστ,υπέροχο και σκληρό και τρυφερό ταυτόχρονα; είπα να κάνω -πανέξυπνο- χιούμορ.
Και πάλι φίλοι. :)

φιλιά κανένα! :)))

(πήραμε)

kanenas είπε...

Thanks ρε κορίτσι για τα καλά σου λόγια.
Για την πληρωμή σου θα το συζητήσουμε άλλη στιγμή! :)

Ανώνυμος είπε...

τι βλέπω εδώ; γίνονται ιδιαίτερα μαθήματα πίσω από την πλάτη μου; όλα στον κηπουρό!

kanenas είπε...

ουπς!!!

Unknown είπε...

το ποίημα αυτό,
το τόσο όμορφο, θυμίζει σε μένα κάτι από αποφατική θεολογία...
είναι σαν να φέρνει την αγάπη ως κεφαλή επί πίνακι...

(εντάξει λέω μπούρδες, αλλά τι πειράζει; δεν πειράζει, έτσι;)

kanenas είπε...

Δεν λες μπούρδες, δεν λες μπούρδες, δεν λες μπούρδες, δεν λες μπούρδες, δεν λες μπούρδες, δεν λες μπούρδες, δεν λες μπούρδες, δεν λες μπούρδες, δεν λες μπούρδες, δεν λες μπούρδες…

Фе́ммe скатале είπε...

Oλοι λεμε μπουρδες

kanenas είπε...

λέμε ε?