Χθες το βράδυ δεν μ’ έπαιρνε ο ύπνος με τίποτα. Φόρεσα το μπουφάν και τα παπούτσια μου και βγήκα στο μπαλκόνι. Ο καιρός ήταν γλυκός. Κάθισα σε μια καρέκλα, άναψα τσιγάρο και αφίσα τη σκέψη μου να ταξιδέψει.
Τ’ αστέρια φώτιζαν βρομερά κλιμακοστάσια, κεραίες και ηλιακούς θερμοσίφωνες, φώτιζαν τον καπνό του τσιγάρου, κι εκείνες τις σκέψεις που οι άκρες τους χάνονται στην απεραντοσύνη του κόσμου.
Όλα έμοιαζαν γαλήνια για μια στιγμή.
